Hindraf should not become Umno's fool

 Hindraf should not become Umno's fool 

Author / Source: S Thayaparan / Malaysiakini.com (published on 16 Apr)

"Honestly, if you're given the choice between Armageddon or tea, you don't say 'what kind of tea?"

- Neil Gaiman

The question is why Hindraf should wait until April 18 to see which alliance comes to the altar. My answer is they should not. They should not wait hat in hand to see which disingenuous group comes a-calling but send out a message to their grassroots that they should vote as their conscience dictates.

Staying out of the elections is an unacceptable choice. As Rabindranath Tagore says, "You can't cross the sea merely by standing and staring at the water."

Hindraf's national adviser N Ganesan said, "We don't owe allegiance to any political party in the country, we owe allegiance to the people we represent," and I support this one hundred percent and would add "that most political parties have shown no allegiance to the people they claim to represent".

However, there is no way Umno would ever endorse the blueprint because by doing so, it would repudiate the racial power-sharing formula and the so-called social contract they jealously guard. In addition, always remember this election is a referendum on the decades-long Umno watch.

At this moment, Umno and BN, despite what Pakatan Rakyat partisans think, are playing the political game far more shrewdly than Pakatan. Caretaker PM Najib Razak is going out cash in hand to every major and minor sub-ethnic group to shore up support for his regime. His job depends on not whether his party wins but by the margin of victory.

Pakatan obviously realises that his cash handouts are gaining traction, which is why it made an about-turn and said that cash handouts would not end if they come into power after Pakatan and their supporters spent months decrying the horrid nature of Umno-BN's "money politics".

Right-thinking Malaysians have come to expect these kinds of reversals from Pakatan. This is why after months of acrimony, the DAP suddenly comes up with the Galang Patah declaration which predictably includes many points raised by the Hindraf blueprint. This of course follows a dodgy script when it comes to dealings with Hindraf. Remember the whole Indraf fiasco?

Political expediency

I have no idea on what basis DAP MP Charles Santiago (left) thinks that Pakatan is "not at war with Hindraf" since by the actions of their supporters and comments like"childish", the tone is anything but civil. However, Hindraf too has been politically inept in dealing with Pakatan. Calling Indian representatives of Pakatan "mandores" is a war cry in itself. Therefore, there is plenty of blame to go around.

By the way, there is nothing "childish" in the response of Hindraf to the Galang Patah declaration in the context of the "plagiarism" charges, unless of course you consider Nurul Izzah accusation of plagiarism on BN's manifesto childish?

However as Kua Kia Soong alluded in his article, concerning Hindraf's blueprint "Or could it be that incorporating Hindraf's proposals would pose a threat to the jostling for seats among the Indian leaders in Pakatan? If this realpolitik is indeed one of the reasons for the Pakatan-Hindraf fallout, it is a let-down of serious proportions for all Malaysians who hope for change in GE13."

I have heard much the same from Malay and Chinese representatives in Pakatan. Unfortunately, political expediency nearly always trumps commitment to principles or as Kua describes this phenomenon as "wise after the event". But then again, Pakatan is not the only player in this game.

Umno-BN has been playing this game for far too long. All these cash handouts to various communities are to split whatever cohesiveness Pakatan has tenuously cobbled together. If the question is supporting the devil you know versus the devil you do not, then the answer is simple.

You support the devil you do not simply because the devil you know through the MIC is the reason why the disenfranchised of the Indian community is in the state they are in now.

Pakatan may have been derelict in fulfilling whatever promise they made to the disenfranchised of the Indian community but the fact remains that the plight of these people are a direct result of the decades-long Umno hegemony through the MIC and the apathy of most Malaysians.

How damaging would it be to the Indian community if because of the inaction of Hindraf, the MIC gains a foothold again in BN? How damaging would it be, if honest politicians like Sungai Siput MP D Jeyakumar, who benefitted from the Hindraf wave and has shown honest support for the Hindraf cause, loses to an MIC candidate ?

There is no way that BN would replace the MIC. If they were serious about Hindraf, they would have dropped MIC a long time ago, but the reason they do not is that they realise that Hindraf would not be the running dogs, content to sit in their kennels until commanded to address the Indian community.

Moreover, as far as Pakatan is concerned, they assume that the Hindraf does not command the Indian vote because if they did, they would be upon you like bees on honey. The last thing I want for Hindraf, when after the slaying of the MIC beast, is to be the means in which it is reanimated again. This could happen if by some insane outcome Hindraf throws its support behind BN.

Race still matters

Hindraf has done much to be proud of. The movement is a constant reminder that race is still a factor in this election even though the rhetoric of Pakatan and BN with their Bangsa Malaysia and 1Malaysia kool aid is a lie that is propagated as truth or worse reality.

Hindraf has managed to induce BN to recognise the plight of the disenfranchised Indians by doing what they do best, enticing the electorate with "goodies" as evidenced in their manifesto.

Concerning Pakatan, the Galang Patah declaration is evidence no matter how hard revisionists claim otherwise, that Hindraf forced their hand in this issue. What needs to be done as a political social entity not beholden to any political party, is to see that these words from both alliances translate into action.

Hindraf cannot endorse BN and Umno because their record speaks for itself. They will not commit to the blueprint because it would mean the end of the culture of privilege that favours that Malays and they do not intend to extend said privilege to disenfranchised Indians.

And even if they did, it would be because they want another handout class to act as a buffer against those recalcitrant Pakatan Malays and the Chinese community. This is one political honey trap that should be avoided at all costs.

Perasaan Hindraf sekarang adalah :-

Tidak rela ditipu oleh BN selama 55 tahun,

Mengharapkan PR dapat melaksanakan reformasi sebenar

Diterjemahkan oleh Sdr Goh Chee Horng

14hb Mac 2013, saya menaiki Komuter KTM seorang diri, bertolak dari Stesen UKM ke Stesen Rawang. Sebaik sahaja sampai ke Rawang, terus saya menuju ke sebuah kuil Hindu yang berdekatan. 4 hari yang lepas, saya dengan 4 orang ahli jawatankuasa Sahabat Rakyat (Yong Siew Lee, Ang Pei Shan, Choo Shinn Chei dan Chen Xin) pernah melawati kuil ini untuk menyertai upacara doa HINDRAF HUNGER VIRATHAM yang diketuai oleh pengerusi HINDRAF, Waythamoorthy. Tersentuh dengan semangat mereka, saya memutus untuk menyertai aksi mogok lapar HINDRAF selama 24 jam, sebagai tanda penghormatan kepada Waythamoorthy dan sokongan terhadap aksi mogok lapar tersebut.

Tindakan mogok lapar Waythamoorthy ini adalah untuk meningkatkan kesedaran rakyat terhadap perjuangan hak dan maruah Bangsa India di Malaysia yang majoritinya hanya tinggal kain sehelai sepinggan. Beliau berharap rejim memerintah menghentikan penindasan kejam terhadap Rakyat Bangsa India di Malaysia. Beliau juga berharap kerajaan Barisan Nasional yang diketuai oleh Najib, dan Pakatan rakyat (atau bakal kerajaan) yang diketuai oleh Anwar akan memandang serius tentang kesengsaraan Bangsa India akibat daripada penindasan yang berterusan. Penyertaan saya dalam tindakan mogok lapar ini adalah kerana:-

1. Menyokong tindakan benar Hindraf yang memperjuangkan hak-hak Bangsa India yang telah diketepikan sekian lama, dan juga hak-hak bangsa minoriti lain.
2. Menyokong pendirian Hindraf yang bersifat bukan berpartisan (non-partisan) sepanjang perjuangan mereka.

Pandangan saya di atas merupakan hasil tinjauan saya, di mana saya bersama dengan rakan-rakan seperjuangan dari negeri Johor, berpeluang berbincang secara mendalam dengan Waythamoorthy dan pemimpin-pemimpin akar umbi Hindraf beberapa kali dalam masa setengah tahun yang lepas, dan agak memahami perkembangan dan perubahan Hindraf. Saya dapat merasai keteguhan dan ketabahan Waythamoorthy, dan juga keikhlasan dan kejujuran beliau.

Gerakan menentang penindasan dan perjuangan menegakkan hak dan maruah kaum India yang diketepikan dan ditindas oleh Hindraf telah “dikritik” dan “ditolak” oleh pertubuhan, parti dan individu yang dikatakan “melindungi hak asasi manusia” dan “mempertahankan hak semua bangsa”. Pandangan teras mereka adalah: Hindraf tidak patut berjuang “berasaskan sifat perkauman” (race based), sebaliknya haruslah berjuang “berasaskan keperluan” (needs based). Pendapat seperti ini tidak salah jika dilihat daripada segi gerakan sosial secara umum. Tetapi jika dilihat daripada segi hubungan antara penindasan bangsa dan bangsa yang ditindas, maka kritikan seperti ini berbaur menyembungikan atau menutupi kenyataan bahawa masalah penindasan bangsa masih merupakan masalah asas dalam masyarakat Malaysia.

Maka, tindakan HINDRAF mengemukakan tuntutan dan hasrat disifatkan suatu tindakan perkauman adalah tidak benar. Tindakan Hindraf sebenarnya serupa dengan DongZong atau Pertubuhan Cina lain yang mengemukakan hasrat dan tuntutan Bangsa Tiong Hua, mereka cuma mewakili rakyat berbangsa India di Malaysia untuk mengemukakan hasrat dan tuntutan. Persamaan kedua-dua pihak ini adalah mereka telah menonjolkan keadaan tertindas dua bangsa dan mengemukakan harapan dan tuntutan daripada perspektif bangsa tertindas masing-masing. Tindakan mereka langsung tidak berniat untuk mengkakis hak dan maruah bangsa yang lain. Apakah tindakan seperti ini salah? Kenapa mereka dituduh sebagai bersifat perkauman? Jika berbincang tentang “berasakan keperluan”, saya berpendapat bahawa masalah-masalah bangsa India di Malaysia haruslah dipandang berat oleh mereka yang membantah tindakan “berasaskan perkauman”, terutamanya Pakatan Rakyat yang telah bersedia untuk memerintah Negara ini. Ini adalah kerana jika berbanding dengan bangsa lain, masyarakat miskin berbangsa India dalam kesengsaraan ini sesungguhnya sangat memerlukan bantuan yang konkrit.

Hindraf telah membuat penyelidikan yang banyak dalam aspek masalah-masalah yang dihadapi oleh masyarakat berbangsa India. Mereka telah merangkumi masalah-masalah yang terdesak ke dalam “5 years blueprint”, dan mengemukakan cadangan-cadangan yang konkrit untuk menyelesaikan masalah buat selama-lamanya. Mereka berharap blueprint ini mendapat sokongan bertulis daripada mana-mana gabungan politik (sama ada Barisan Nasional ataupun Pakatan Rakyat). Hindraf secara terbuka berjanji akan menyokong dan berkempen untuk parti politik yang endos secara bertulis “5 years blueprint”ini. Fokus Hindraf hanya pada cara untuk membebaskan Bangsa India daripada kesengsaraan melalui saluran parti politik. Sejak “5 years blueprint”ini dikemukakan pada 25hb Disember 2012, banyak usaha telah diusahakan, setakat kini masih tidak mendapat balasan positif daripada kedua-dua PR dan BN.

Masyarakat bangsa India telah ditindas secara berterusan oleh hegemoni perkauman UMNO-BN. Mengikut percakapan Waythamoorthy, Hindraf tidak mungkin masih berkhayalan  terhadap UMNO ataupun kerajaan BN. Maka, mereka hanya boleh menaruhkan harapan kepada gabungan parti pembangkang terbesar pada masa kini iaitu Pakatan Rakyat untuk menyokong dan endos “5 years blueprint” mereka. Saya berpendapat bahawa perasaan Hindraf sekarang adalah: tidak rela ditipu oleh BN selama 55 tahun, mengharapkan PR dapat melaksanakan reformasi sebenar. Walau bagaimanapun, pemimpin-pemimpin PR masih belum memberi respon yang positif, ini pasti telah mengecewakan Hindraf.

Selepas menyertai mogok lapar ini selama 24 jam, saya dapat merasai bahawa, kehidupan Bangsa India telah sampai ke jalan buntu kerana ditindas oleh sistem penindasan bersifat perkauman. Aksi mogok lapar Waythamoorthy adalah balasan Bangsa India terhadap reaksi kedua-dua PR dan BN yang tidak mengendahkan “5 years blueprint”Hindraf. Pakatan Rakyat boleh menyatukan kuasa Himpunan Hijau yang diketuai oleh Wong Tack demi kemaraan mereka ke Putrajaya, mengapa tidak Hindraf yang merupakan kuasa teras dalam membantah perkauman, malah termasuk kuasa-kuasa lain yang membantah rejim UMNO-BN seperti Parti Rakyat Malaysia (PRM), Parti Sosialis Malaysia (PSM), Human Rights Party (HRP), BERSIH 2.0, parti-parti politik lain , NGO-NGO dan individu-individu demokratik. Saya percaya bahawa, rakyat jelata Malaysia sangat berharap satu barisan penyatuan demokratik yang kuat dapat ditubuhkan secepat mungkin, supaya dapat menumbangkan pemerintahan hegemoni UMNO. Jadi, apa kata Pakatan Rakyat?

FMT : http://www.freemalaysiatoday.com/category/opinion/2013/03/29/hindraf-tidak-rela-ditipu-bn/

Tranungkite : http://www.tranungkite.net/v12/modules.php?name=News&file=print&sid=4889
 or 
http://www.tranungkite.net/v12/modules.php?name=News&file=article&sid=4889

兴权会此刻的心情应是——

不甘被国阵欺骗了55年

只望民联真正落实改革

我于2013年3月14日，独自一人，乘踏火车，从国民大学火车站直到万绕火车站。抵达万绕之后，便步行到附近的一座兴都庙。这是因为我在3月10日（星期日）那天傍晚，跟四名柔佛州人民之友工委即杨秀丽、洪佩珊、朱信杰和陈辛共5人，曾来到这座庙出席了当晚兴权会举行的以瓦达慕迪主席为代表的绝食行动（HINDRAF HUNGER VIRATHAM）的祈祷典礼之后深受感动，决定再次来到这座兴都庙绝食24小时，表示对瓦达慕迪的尊敬以及对他的绝食行动的支持。

瓦达慕迪绝食行动的目的是唤醒更多人为贫穷的马来西亚印裔族群的权利与尊严而斗争，他希望统治集团停止对印度族群的残酷压迫，他希望以纳吉为首的国阵政府和以安华为首的民联（或未来政府），正视印裔族群被压迫以至广大贫穷的印裔同胞陷于绝境的问题。我此行除了欲亲身体验友族同胞的抗争行动以外，更重要的理由是：（一）支持兴权会为被边缘化的印裔族群以及其他少数民族争取权益的正义行动；（二）支持兴权会由始至终秉持的“非党性”政治斗争的立场。

我之所以能够表达上述两点见解，是因为过去半年多以来，随同柔佛州的同道，与瓦达慕迪以及兴权会的基层领袖经历了几次的深入会谈，对兴权会的变化发展有了一定程度的了解。我感觉到瓦达慕迪的执着与坚持，也能感受他的真诚与坦率。

兴权会为维护被边缘化的印裔族群的权利与尊严的反迫害运动，一直受到许多标榜“维护基本人权”或“捍卫各民族利益”的党团或人士的“指责”与“排斥”。他们的核心见解是：兴权会不应该以“种族为根基”争取权益，而应该以“需要为根基”的角度出发，才是适当或正确的做法。从社会运动的一般角度来看，这种以“需要为根基”的论调似乎没有什么不妥。但是，若从民族压迫与被压迫的关系角度来看，上述论调的提出，显然就有隐瞒或掩盖马来西亚社会存在着民族压迫根本问题的用意。

因此，把兴权会提出他们的愿望与诉求，视为种族主义的表现，那是说不过去的。因为，兴权会只是代表广大印裔族群提出他们的愿望与诉求而已，就好像董教总或以华裔为基础的文教团体提出华裔族群的愿望与诉求一样。两者的共同点都是体现了两个民族所处的被压迫困境，两者都是从被压迫民族的角度提出本身的愿望和诉求，没有丝毫侵犯其他民族尊严与权利的意图，这样的做法，何错之有呢？怎么能称之为“种族主义”呢？如果说应该以“需要为根基”的话，我认为，当下印裔族群的问题理应得到那些誓言反对以“种族为根基”主张的党团或民主人士，特别是准备上台执政的民联的重视。因为，相比之下，处在水深火热困境中的贫穷印裔族群的确是需要获得 具体帮助的。

兴权会在印裔族群困境方面已经做了许多研究。他们已把最迫切的问题纳进《5年蓝图》，并提出一劳永逸解决印裔族群困境的具体建议。他们希望这份蓝图可以受到任何一个阵营（国阵或民联）的认同和签署。他们曾公开表态，只要认同和签署他们的《5年蓝图》，他们就提供免费的助选工作。他们最关注的只是如何更具体的通过政党政治的管道来解脱印裔族群的困境。《5年蓝图》自去年11月25日发布以来，他们作出了很多努力。直到目前为止，还没有得到任何一个阵营的正面答复。

印裔族群深受巫统国阵种族主义霸权的长期迫害，从瓦达慕迪的谈话看来，兴权会不可能对巫统或国阵政府抱有幻想。因此，他们只能寄望现阶段作为最大的反对党阵营，能够认同并签署他们的《5年蓝图》。我想兴权会此刻的心情应是：不甘被国阵欺骗了55年，只望民联真正落实改革。可惜，民联领导依然没有给予他们正面的回应。这点不得不让他们感到非常失望。

参与了24小时的绝食，加深我的体会，印裔的生活已经被民族压迫制度逼迫到绝境，瓦达慕迪的绝食行动是印裔向两大阵线冷漠对待兴权会《5年蓝图》的一种回应。民联想要成功入主布城，可以团结黄德绿色运动，当然也可以联合兴权会这股反抗种族主义政治的中坚力量，甚至包括人民党、社会主义党、人权党、净选盟等等所有反对巫统或国阵政府的各政党、民间团体以及民主人士。我相信广大的马来西亚人，非常渴望看到这样一个强大的“民主联合阵线”得以早日促成，以更快实现推翻巫统霸权统治这个祸根。民联，你们怎么说？



《当今大马》：兴权会不甘被国阵骗，只望民联改革